5 november 2018

Het was een spannende nacht. Als je weet dat er in miles om je heen niemand is, je geen bereik hebt, geen lantaarnpalen, geen stadslichten helemaal niets..... en natuurlijk hebben we daarvoor gekozen, maar het blijft een spannende nacht . Laten we het erop houden dat ik geslapen heb met gespitste oren. En ik ben bijzonder trots op onszelf dat we dit aandurven, dat we genoeg vertrouwen hebben dat het goed is.

Samen eten we 's morgens lekker yoghurt met cruesli en gaan op stap.
We horen een geluid, denken van een hert. We gaan rijden we zien wel waar we uitkomen.

We rijden 9000 feet omhoog naar mount Nebo. Door de sneeuw heen zien we Pronghorns oversteken.
Het is bitter koud buiten de camper maar we volgen ze een klein stukje, ver genoeg om ze de vrijheid te geven die ze hier hebben en ze duiken op tussen de struiken, met die grote oren lijken het wel Disney figuurtjes. Het is een kleiner hertensoort en dit zijn alleen maar vrouwtjes maar ze zijn echt zo lief om te zien. Ze houden ons heel scherp in de gaten en na een paar minuten besluiten we dat we ze lekker met rust laten.

We rijden verder de berg op de sneeuw in en bij een prachtig uitzicht zet Chris een lekker kopje thee met roerei en toast.

We klimmen tot de top 9436 feet. Als we over de bergtop heen zijn is de weg bevroren. Dit gaan we niet doen. Niet met een camper van 11 meter lang. Stuk achteruit, ik loop erachter om verkeer tegen te houden. We hebben al een uur geen auto gezien.
Dan even keren. De weg is dus 8 meter breed. Dat was een kunstje!

We zakken af en besluiten naar een andere Nationaal Forrest te gaan.
Het Manti-La-Sal.
De weg hier de bergen in is zo slecht dat we na een aantal kilometers besluiten naar beneden te gaan Bovendien zitten we al over de 9000 Feet en in de sneeuw en volgens mensen die langs de werk wegwerken ligt er 30 centimeter sneeuw boven.

We gaan via allerlei dorpjes naar het Fishing Lake National Park.
En dan ben ik toch zo trots op mijn man die dus omdraait om een mevrouw met twee kleine kindjes wat toe te stoppen omdat ze niet naar huis kan en geen geld heeft.
Grote mond maar een klein hartje.

We zien hele grote ranches met ik denk wel 1000 schapen, runderen, paarden en af en toe vliegt er nog wat voorbij in de lucht.
Enorme balen met hooi, maar dat hebben ze ook wel nodig met zoveel dieren.

Soms zie je van die hele mooie huizen en dromen we een beetje weg, Hoe zouden wij het vinden om hier te wonen?

De zak met drop is op!

Die mannen met lange baarden blijven me hier intrigeren, je ziet gewoon het gezicht niet meer, petje op klein rond zonnebrilletje, ruitjeshemd, enorme baard en dat is het.

Honderden herten zien we.
Wat een belevenis.

We gaan naar campground Maple Hollow. Te scheve plekken maar wel bijzonder mooi. Even ervoor vinden we een geweldige plek. De zon gaat net onder en kleurt alles roze. Midden tussen de herten staan we.
En de coyotes horen we huilen.

s'Avonds staan we stil en ontroerd onder een heldere sterrenhemel zo ver als je maar kunt zien.