Neah Bay/ 17 november 2019
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Helena
17 November 2019 | Verenigde Staten, Neah Bay
17 november 2019
Het heeft hier echt gespookt vannacht. We zitten natuurlijk direct aan het strand dus we kregen de volle lading van het weer. Het uiterste puntje Noord-West Amerika. Spatwaterdicht is de camper. Na een wilde nacht kijken we naar buiten en zien we enorme plassen om de camper heen. De weerberichten voorspellen beter weer. Rond een uur of 10 trekt de lucht open en opeens weer stralend blauw komt ons tegemoet. Ik heb nog nooit zulke veranderlijk weer meegemaakt als op dit stuk land.
Mijn man zegt dat we nu toch echt de was moeten gaan doen want hij heeft geen schone sokken meer. Ik ben absoluut een slechte huisvrouw. Als ik vakantie heb dan heb ik ook vakantie. Wasserette opgezocht twee grote wassen erin gegooid en even langs de kustlijn gaan kijken. Het weer is natuurlijk zoveel beter dan gisteren. En nu is pas te zien hoe ontzettend mooi het hier is. Grillige rotspartijen, hoge kliffen en een bulderende zee. Heel erg mooi. We rijden naar de haven en daar zitten de zeeleeuwen op een ponton. Echt van die mega dieren. Ik voel me opeens zo slank. Een paar jonge dieren plonsen in het water. Zo ontzettend snel als die zijn. Het is een plezier om naar ze te kijken. De oudere dieren krabben af en toe eens even met die ene vin nog op hun rug, draaien zich om en willen zich zeker niet laten storen.
Het is een bijzonder dorp. Hier zijn alcohol en drugs verboden. In het verleden is gebleken dat de Indianen hier niet mee kunnen omgaan. Goed om dan een algeheel verbod af te geven. Je kunt ook nergens parkeren zonder een vergunning. Slim want zo weten ze ook precies wie er in en uit het dorp gaan. Bovendien levert het ook nog wat op.
We drinken en lekkere cappuccino bij Linda’s diner. Was ophalen en dan gaan we het hogerop zoeken. Op de wegen liggen overal afgebroken takken van de bomen. Sporen van wateroverlast zie je overal. Het schuim van het water ligt nog op het gras. Het is vannacht echt foute boel geweest hier.
We gaan naar Cape Flattery. We gaan daar de Indian Trial lopen. Vanwege de storm en de enorme regenval vannacht lopen het water overal van de bergen af over de weg. Het is een beetje uitkijken want als die bak van ons gaat glibberen dan gaat hij natuurlijk goed. Die hou je dan gewoon niet meer. Aan het begin van de te
Trial staan een aantal wandelstokken. Door een kunstenaar gemaakt $10 per stuk mag je doneren in een bakje bij de stokken . Bijzonder want ik zag geen verschil tussen de andere stokken die ik op de paden zag liggen.
De trial is een pad bestaande uit modderige wegen over boomstronken, keien, natte paden, geen paden , houten paden, boomstammen en heel veel water. Je kunt het zo gek niet bedenken. Naar beneden gaat prima. Doordat alles modder is ga je bijna vanzelf. Het is wel weer prachtig hier veel dennen en sparren en omdat het zonlicht nu pas goed doorkomt is het heel erg zacht om te zien.
Het laatste stuk bestaat uit houten looppaden over water. Een aantal observatiepunten zien uit over een schitterende baai. Bij een punt is het net of je twee voeten in het water ziet staan. De rotsen zijn hier heel mooi gevormd en hele diepe grotten zijn verweven in de berg. Een stukje verderop kleine eilandjes met zeeleeuwen. Veel watervogels met grote oranje bekken. We turen en kijken of dat we walvissen zien. Het is genieten hier van het blauw-groene water.
Maar ja, dan moet je weer naar boven. Glibberend n glijdend lopen we achter elkaar aan. Mijn held loopt altijd voor me of achter me het is maar net hoe ik kan vallen. Ik wil toch ook wel even vermelden dat ik wel bijzonder trots op hem ben. Ik heb deze reis bijna geen km gereden. Hij heeft alles voor zijn rekening genomen. Ik heb nog geen enkele ochtend koffie gezet. Oei, en ik doe de was ook al niet. En eigenlijk kook ik ook al niet. En dan nog niet eens de schuldgevoel hebben!
We rijden terug de berg af en dan steken er drie rivierotters over. Ik heb ze nog nooit in het wild gezien. Ze zijn ook hier zeldzaam om te zien.
30 meter verderop zitten er 2 zeearends bij het moeras. Ze kunnen een spanwijdte krijgen van 2,3 meter.
We gaan weer terug naar Linda’s diner. Volgens Tripadvisor Heb je hier heerlijke pizza’s en dat klopt ook inderdaad. We krijgen het nummer van een Indiaan om met hem morgen een trail te lopen. Nog zoveel te zien en doen.
Terug naar de campground en gewoon een grijze wolf zien oversteken!
Voetjes omhoog. Kussentje onder het armpje. Rust.
Het heeft hier echt gespookt vannacht. We zitten natuurlijk direct aan het strand dus we kregen de volle lading van het weer. Het uiterste puntje Noord-West Amerika. Spatwaterdicht is de camper. Na een wilde nacht kijken we naar buiten en zien we enorme plassen om de camper heen. De weerberichten voorspellen beter weer. Rond een uur of 10 trekt de lucht open en opeens weer stralend blauw komt ons tegemoet. Ik heb nog nooit zulke veranderlijk weer meegemaakt als op dit stuk land.
Mijn man zegt dat we nu toch echt de was moeten gaan doen want hij heeft geen schone sokken meer. Ik ben absoluut een slechte huisvrouw. Als ik vakantie heb dan heb ik ook vakantie. Wasserette opgezocht twee grote wassen erin gegooid en even langs de kustlijn gaan kijken. Het weer is natuurlijk zoveel beter dan gisteren. En nu is pas te zien hoe ontzettend mooi het hier is. Grillige rotspartijen, hoge kliffen en een bulderende zee. Heel erg mooi. We rijden naar de haven en daar zitten de zeeleeuwen op een ponton. Echt van die mega dieren. Ik voel me opeens zo slank. Een paar jonge dieren plonsen in het water. Zo ontzettend snel als die zijn. Het is een plezier om naar ze te kijken. De oudere dieren krabben af en toe eens even met die ene vin nog op hun rug, draaien zich om en willen zich zeker niet laten storen.
Het is een bijzonder dorp. Hier zijn alcohol en drugs verboden. In het verleden is gebleken dat de Indianen hier niet mee kunnen omgaan. Goed om dan een algeheel verbod af te geven. Je kunt ook nergens parkeren zonder een vergunning. Slim want zo weten ze ook precies wie er in en uit het dorp gaan. Bovendien levert het ook nog wat op.
We drinken en lekkere cappuccino bij Linda’s diner. Was ophalen en dan gaan we het hogerop zoeken. Op de wegen liggen overal afgebroken takken van de bomen. Sporen van wateroverlast zie je overal. Het schuim van het water ligt nog op het gras. Het is vannacht echt foute boel geweest hier.
We gaan naar Cape Flattery. We gaan daar de Indian Trial lopen. Vanwege de storm en de enorme regenval vannacht lopen het water overal van de bergen af over de weg. Het is een beetje uitkijken want als die bak van ons gaat glibberen dan gaat hij natuurlijk goed. Die hou je dan gewoon niet meer. Aan het begin van de te
Trial staan een aantal wandelstokken. Door een kunstenaar gemaakt $10 per stuk mag je doneren in een bakje bij de stokken . Bijzonder want ik zag geen verschil tussen de andere stokken die ik op de paden zag liggen.
De trial is een pad bestaande uit modderige wegen over boomstronken, keien, natte paden, geen paden , houten paden, boomstammen en heel veel water. Je kunt het zo gek niet bedenken. Naar beneden gaat prima. Doordat alles modder is ga je bijna vanzelf. Het is wel weer prachtig hier veel dennen en sparren en omdat het zonlicht nu pas goed doorkomt is het heel erg zacht om te zien.
Het laatste stuk bestaat uit houten looppaden over water. Een aantal observatiepunten zien uit over een schitterende baai. Bij een punt is het net of je twee voeten in het water ziet staan. De rotsen zijn hier heel mooi gevormd en hele diepe grotten zijn verweven in de berg. Een stukje verderop kleine eilandjes met zeeleeuwen. Veel watervogels met grote oranje bekken. We turen en kijken of dat we walvissen zien. Het is genieten hier van het blauw-groene water.
Maar ja, dan moet je weer naar boven. Glibberend n glijdend lopen we achter elkaar aan. Mijn held loopt altijd voor me of achter me het is maar net hoe ik kan vallen. Ik wil toch ook wel even vermelden dat ik wel bijzonder trots op hem ben. Ik heb deze reis bijna geen km gereden. Hij heeft alles voor zijn rekening genomen. Ik heb nog geen enkele ochtend koffie gezet. Oei, en ik doe de was ook al niet. En eigenlijk kook ik ook al niet. En dan nog niet eens de schuldgevoel hebben!
We rijden terug de berg af en dan steken er drie rivierotters over. Ik heb ze nog nooit in het wild gezien. Ze zijn ook hier zeldzaam om te zien.
30 meter verderop zitten er 2 zeearends bij het moeras. Ze kunnen een spanwijdte krijgen van 2,3 meter.
We gaan weer terug naar Linda’s diner. Volgens Tripadvisor Heb je hier heerlijke pizza’s en dat klopt ook inderdaad. We krijgen het nummer van een Indiaan om met hem morgen een trail te lopen. Nog zoveel te zien en doen.
Terug naar de campground en gewoon een grijze wolf zien oversteken!
Voetjes omhoog. Kussentje onder het armpje. Rust.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
